ಸಂಬಂಧ

ಅರ್ಥಹೀನ ಸಂಬಂಧಗಳ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ

`ಯಾಕೋ ದಿನ ಸರಿ ಇರಲ್ಲ,’ ಅನ್ನಿಸ್ತು. ಒದ್ದಾಡಿ ಮಲಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ, ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ, ಇನ್ನೂ ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಜಾವ ಮೂರೂವರೆ ಘಂಟೆ. ರೂಮಲ್ಲೇ ಕಾಫಿ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಕುಡಿದು ಮತ್ತೆ ಟೈಮ್ ನೋಡಿದರೆ, ಇನ್ನೂ ನಾಲ್ಕು ಘಂಟೆ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ.

ರಾತ್ರಿ ತಾನೆ ಲಾಸ್ ಏಂಜಲ್ಸ್ ಗೆ ರಾತ್ರಿ ತಾನೆ ಬಂದು ಇಳಿದಿದ್ದೆ. ಅಮೆರಿಕಾಗೆ ಬರುವಾಗಲೇ ಮೊದಲು ಜೆಟ್ ಲ್ಯಾಗ್ ಬರದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಂತ ಯೋಚಿಸಿದ್ದೆ. ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಈ ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾಗಿರಬಹುದು ಅಂತ ಯೋಚಿಸಿಕೊಂಡೇ, ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ನಿದ್ರೆಯನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಣಗಿದೆ. ಅದೂ ಕೈ ಕೊಟ್ಟಿದೆ ಅಂತ ರಾತ್ರಿ 11 ಘಂಟೆಗೆ ಮಲಗಿದವನು, ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಜಾವ ಮೂರು ಘಂಟೆಗೂ ಮುಂಚೆ ಎದ್ದು ಕುಳಿತಾಗ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು: ಸುಮ್ಮನೆ ನಿದ್ರೆ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ಮಲಗಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ಅಂತ.

ಕಾಫಿ ಕುಡಿದ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೇನೂ ಕೆಲಸ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸಿಗರೇಟ್ ಸೇದೋಕೆ 12 ಮಹಡಿ ಇಳಿಯಬೇಕಿತ್ತು. ಲಿಫ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕೆಳಗೆ ಬಂದಾಗ, ಕೆಳಗಡೆ ಬಿಳಿಯನೊಬ್ಬ ಲಿಫ್ಟ್ ಗೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ. ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದವನೇ: `ಹಿ ದೆರ್… ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್… ಹ್ಯಾವ್ ಎ ನೈಸ್ ಡೇ,’ ಅಂತ.

ಒಂದು ಕ್ಷಣ ತಬ್ಬಿಬ್ಬಾದರೂ, ಲಿಫ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಅವನು ನನಗೇ ಹೇಳಿದ್ದು ಅಂತ ಖಾತ್ರಿಯಾಗಿತ್ತು. ತಡವರಿಸುತ್ತಾ: `ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್… ಯು ಟೂ ಹ್ಯಾವ್ ಅ ನೈಸ್ ಡೇ,’ ಅಂದು ಹೋಟೆಲ್ ಹೊರಕ್ಕೆ ಹೊರಟೆ.

ಸಿಗರೇಟ್ ಸೇದುವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ನನಗಿಂತ ಮುಂಚೆ ಬಂದವರಿಬ್ಬರಿದ್ದರು. ಅವರೂ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ, `ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್,’ ಅಂದರು.

ಒಳಗೆ ಬರುವಾಗ ಯಾಕೋ ಖುಶಿಯಾಗತೊಡಗಿತು. ಯಾರು ಅಂತ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಒಂದು ಮುಗುಳ್ನಗು ಮತ್ತು ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್ ಉಚಿತ. ಮತ್ತೆ ಲಿಫ್ಟ್ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಾಗ, ಎದುರಿಗೆ ಬಂದ ಬಿಳಿಯನೊಬ್ಬನಿಗೆ ನಾನೇ ಮೊದಲು ಹೇಳಿದೆ: `ಹಿ ದೆರ್, ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್… ಹ್ಯಾವ್ ಎ ನೈಸ್ ಡೇ,’ ಅಂತ.

ಏಳು ಘಂಟೆವರೆಗೆ ಹೇಗೋ ಟೈಮ್ ಪಾಸ್ ಮಾಡಿ, ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನೋಕೆ ಅಂತ ಕೆಳಗೆ ಬಂದೆ. ಇಬ್ಬರು ಭಾರತೀಯರು ಎದುರಿಗೆ ಬಂದರು. ನಗುತ್ತಾ… `ಹಿ ದೆರ್.. ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್,’ ಅಂದೆ. ನನ್ನನ್ನು ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಮೇಲಿನಿಂದ ಕೆಳಗಿನವರೆಗೆ ನೋಡಿ, ಸುಮ್ಮನೆ ಹೋದರು. ಗಲಿಬಿಲಿಗೊಂಡ ನಾನು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೊರಟಾಗ, ಎದುರಿಗೆ ಬಂದ ಆಫ್ರಿಕನ್ ಒಬ್ಬ ಹೇಳಿದ: `ಹಿ ದೆರ್, ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್,’ ಅಂತ.

ತಿಂಡಿ ತಿಂದು ಮುಗಿಸುವವರೆಗೂ ಇದೇ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಆ ಇಬ್ಬರು ಭಾರತೀಯರೇನಾದರೂ ನನ್ನ ತರಹವೇ ನೆನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ಬಂದಿರಬಹುದೇ ಅಂತಾನೂ ಅನ್ನಿಸ್ತು. ಆದರೆ, ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನುವಾಗ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಇದ್ದ ಯಾವುದೇ ಭಾರತೀಯರೂ ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿಯೂ ನಮ್ಮವರ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರಾದರೂ ವಿದೇಶಿಯರು ಕಂಡರೆ ಮಾತ್ರ ವಿಶ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ತಿಂಡಿ ಮುಗಿಸಿ ಸಿಗರೇಟ್ ಸೇದೋಕೆ ಹೊರಗಡೆ ಹೋದಾಗ, ನನ್ನ ದೊಡ್ಡಮ್ಮನ ಮಗಳು ಮೇಧಿನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ, `ಇದ್ಯಾವ ಊರಿಗೆ ಬಂದು ಬದುಕ್ತಾ ಇದ್ದೀಯ ಮಾರಾಯ್ತಿ. ಪರಿಚಯನೇ ಇಲ್ಲದ ಬಿಳಿಯರು, ಕರಿಯರೆಲ್ಲ ನಮಗೆ ವಿಶ್ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮವರು ಮಾತ್ರ ವಿಶ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಮುಖ ತಿರುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಾರೆ,’ ಅಂತ ನಕ್ಕುಬಿಟ್ಟೆ.

`ಅದು ಹಾಗೇನೇ ವಿನಯಣ್ಣ. ನಮ್ಮವರು, ಪರಿಚಯವಿದ್ದವರನ್ನ, ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ನಮ್ಮ ಭಾಷೆ ಮಾತಾಡ್ತಾರೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾದ್ರೆ ಮಾತ್ರ ಮಾತಾಡಿಸ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲದೇ ಹೋದ್ರೆ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳೋದಿಲ್ಲ. ನೀವು ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಕಣ್ರಿ… ರಾತ್ರಿ ಬಂದವರು, ಬೆಳಗ್ಗೆ ಹೊತ್ತಿಗೆಲ್ಲ ಸುಮಾರು ರಿಸರ್ಚ್ ಮಾಡಿದ್ದೀರ,’ ಅಂತ ನಕ್ಕಳು.

ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ನಾನು ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ಇರೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. ಮುಂದಿನ ನಾಲ್ಕು ದಿನ ನಾನು ಆಫೀಸಿನಿಂದ ಕಳುಹಿಸಿದ ಅಡೋಬಿ ಕಂಪನಿಯ ಸಮ್ಮೇಳನವನ್ನು ವರದಿ ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು. ಪ್ರೆಸ್ ನವರನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾದ ಜ್ಯೂಲಿ ಮತ್ತು ಆಂಡ್ರ್ಯೂ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಹಿಡಿಸಿದರು. ಅವರನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ, ಇನ್ಯಾರ ಗೊಡವೆಗೂ ಹೋಗದೆ ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನಾನಿದ್ದೆ.

ಸಮ್ಮೇಳನ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಸ್ಯಾನ್ ಫ್ರಾನ್ಸಿಸ್ಕೋಗೂ ಹೋಗಿ ಬಂದೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ, ಲಾಸ್ ವೇಗಾಸ್ ಮತ್ತು ಗ್ರ್ಯಾಂಡ್ ಕ್ಯಾನಿಯನ್ ಗೆ ಹೊರಟೆ.

ಏಶಿಯನ್ ಟ್ರಾವೆಲ್ ಏಜೆನ್ಸಿ ಮುಖಾಂತರ ನಾನು ಆ ಪ್ರವಾಸವನ್ನು ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದೆ. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪತೈದು ಜನ ಪ್ರವಾಸಿಗರಿದ್ದೆವು. ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದರೆ, ಇನ್ನೆಲ್ಲರೂ ಗುಂಪುಗಳಲ್ಲಿದ್ದರು. ಇಲ್ಲೂ ನಾನು ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಇರಲು ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟೆ.

ಗ್ರ್ಯಾಂಡ್ ಕ್ಯಾನಿಯನ್ ತಲುಪುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಹೊರಟು ಎರಡು ದಿನವಾಗಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರ ಮುಖಗಳೂ ಪರಿಚಯವಾದರೂ, ಹಲೋಗಿಂತ ಮುಂದೆ ನಾನು ಜಾಸ್ತಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಸಂಸಾರಗಳ ಜೊತೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಆವರ ಮಧ್ಯ ಇಬ್ಬರು ಮಾತ್ರ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಬ್ಬ ಸುಮಾರು ಐವತ್ತು ವರ್ಷ ದಾಟಿದ್ದ ಅಮೆರಿಕನ್ ಮತ್ತು ಅವನ ಜೊತೆ ಇದ್ದ ಇಪ್ಪತೈದು ವರ್ಷವೂ ತುಂಬದ ಒಬ್ಬ ಚೈನಾ ದೇಶದವನಂತೆ ಕಾಣುವ ಹುಡುಗ.

ಮೊದಲನೆ ದಿನದಿಂದಲೂ ಇಬ್ಬರೂ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ತುಂಬಾ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಹುಡುಗನ ಬೇಕು ಬೇಡಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಆ ಅಮೆರಿಕನ್ ತುಂಬಾ ಮುತುವರ್ಜಿಯಿಂದ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಡೈವೋರ್ಸ್ ಕೊಟ್ಟು, ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿರಲು ಇಷ್ಟ ಪಡೋ ಈ ಅಮೆರಿಕನ್ನರ ಮಧ್ಯ, ಇದೊಂದು ಜೋಡಿ ವಿಚಿತ್ರ ಅನ್ನಿಸೋಕೆ ಶುರುವಾಯ್ತು. ಇವರಿಬ್ಬರೇನಾದ್ರೂ ಸಲಿಂಗಕಾಮಿಗಳಾ? ಅಂತಾನೂ ಅನ್ನಿಸಿದ್ರೂ, ಇರಲಾರದು ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿತು.

ಸಾಯಂಕಾಲದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಗ್ರ್ಯಾಂಡ್ ಕ್ಯಾನಿಯನ್ ಸ್ಕೈ ವಾಕ್ ಕಡೆಗೆ ಹೋದೆವು. ಸ್ಕೈ ವಾಕ್ ಒಳಗೆ ಹೋಗುವ ಮುಂಚೆ, ಕಣಿವೆಯ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ನಿಂತುಕೊಂಡೆ. ಒಂದು ಫೋಟೋ ತೆಗೆದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ ಅಂತ, ಹಿಂದಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದೆ. ಐವತ್ತು ಅಡಿ ಹಿಂದಿದ್ದ ಒಂದು ಬೆಂಚ್ ಮೇಲೆ ಅಮೆರಿಕನ್ ಮಾತ್ರ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಆ ಹುಡುಗ ಮಾತ್ರ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ಕೈ ಎತ್ತಿ `ಹಲೋ’ ಅಂದ. ನಾನೂ ನಗುತ್ತ `ಆರ್ ಯು ನಾಟ್ ಕಮಿಂಗ್ ಟು ಸ್ಕೈ ವಾಕ್?’ ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ.

`ನೋ…ಐ ವಿಲ್ ಫೇಯಿಂಟ್… ಐ ಆಮ್ ಸ್ಕೇರ್ಡ್ ಆಫ್ ಹೈಟ್ಸ್,’ ಅಂದ.

ಎತ್ತರದ ಬಗ್ಗೆ ಹೆದರಿಕೆ ಇದ್ದವನು ಇಲ್ಲಿಗೇಕೆ ಬಂದ? ಅನ್ಕೊಂಡು ನಾನು ಸ್ಕೈ ವಾಕ್ ಕಡೆಗೆ ನೆಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋದೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ನಾವೆಲ್ಲ ವಾಪಾಸ್ ಬಂದಾಗಲೂ ಅವನು ಅಲ್ಲೇ ಕೂತಿದ್ದ. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಹತ್ತಿರದ ಗುಡ್ಡ ಹತ್ತಿ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಕ್ಯಾನಿಯನ್ ಕಣಿವೆ ನೋಡುವುದು ಅಂತ ನಿಶ್ಚಯವಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಸ್ಕೈ ವಾಕ್ ನಿಂದ ವಾಪಾಸ್ ಬಂದಾಗ, ಹುಡುಗನು ಅಮೆರಿಕನ್ ಜೊತೆ ಏನೋ ಮಾತಾಡ್ತಾ ಇದ್ದ. ನಾನು ಅವರ ಹತ್ತಿರ ಹೋದವನೇ, `ಗುಡ್ಡ ಹತ್ತಲೂ ಬರೋದಿಲ್ವಾ?’ ಅಂತ ಕೇಳಿದ.

ಅಮೆರಿಕನ್ ಇದ್ದವನು ಜೋರಾಗಿ ನಗಲು ಶುರುಮಾಡಿದ. `ಇಫ್ ಐ ಟ್ರೈ ಟು ಕ್ಲೈಂಬ್, ಯು ವಿಲ್ ಹ್ಯಾವ್ ಟು ಕ್ಯಾರಿ ಮಿ,’ ಅಂದ. `ವೈ ನಾಟ್… ಐ ಆಮ್ ದೆರ್ ಟು ಟೇಕ್ ಕೇರ್ ಆಫ್ ಯು. ಡೋಂಟ್ ವರಿ, ಜಸ್ಟ್ ಮೇಕ್ ಅಪ್ ಯುವರ್ ಮೈಂಡ್ ಅಂಡ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ವಾಕಿಂಗ್ ವಿತ್ ಅಸ್,’ ಎಂದೆ. ಅವನ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳಿಗೆ ನಾನು ಬಗ್ಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಹಟ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದೆ.

ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ತಿಳಿದುಕೊಂಡ. ಅವನ ಹೆಸರು ಜಾನ್ ಅಂತಲೂ, ಆ ಹುಡುಗನ ಹೆಸರು ಚಿನ್ ಅಂತಲೂ ಹೇಳಿದ. ಚಿನ್, ವಿಯಟ್ನಾಂ ದೇಶದವನು ಮತ್ತು ಲಾಸ್ ಏಂಜಲ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಾನೆ, ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ನಾನು ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿವರ ಕೇಳೋಕೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.

ಮೆಲೆ ಹತ್ತುವಾಗ ಜಾನ್ ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಲು ತುಂಬಾ ಹೆದರಿದ. ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸಿದಾಗಲೂ, ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡೇ ಕೂತಿದ್ದ. ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟಾಗಲೂ ತಲೆ ತಿರುಗುತ್ತದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದ. ಒಂದರ್ಧ ಘಂಟೆ ಆದಮೇಲೆ, ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ಬಂಡೆಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತುಕೊಂಡು, ಚಿನ್ ಜೊತೆ ಒಂದು ಫೋಟೋ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡ. ಅವನನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನನಗೆ ಸಾಕು ಬೇಕಾಗಿ ಹೋಯಿತು.

ಮಾರನೇ ದಿನ ನಾವೆಲ್ಲ ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್ ನಲ್ಲಿ ಕಣಿವೆಯೊಳಗೆ ಇಳಿಯುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಇತ್ತು. ಹೆಲಿಪ್ಯಾಡ್ ವರೆಗೆ ಬಂದ ಜಾನ್, ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್ ಹತ್ತುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತ. ನಾನು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಸಲಹೆ ಮಾಡಿದೆ. ಆದರೆ ಜಾನ್ ಮಾತ್ರ ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ಚಿನ್ ಸಹ ಅಷ್ಟೊಂದು ಉತ್ಸಾಹ ತೋರಿಸಲಿಲ್ಲ.

ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಕಣಿವೆಯಿಂದ ವಾಪಾಸ್ ಬರುವವರೆಗೂ ಜಾನ್ ಅಲ್ಲೇ ಬೆಂಚ್ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಎತ್ತರದ ಬಗ್ಗೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಹೆದರಿಕೆ ಇರುವವನು ಇಲ್ಲಿಗೇಕೆ ಬಂದ? ಅನ್ನೋದು ಮಾತ್ರ ಕಾಡೋಕೆ ಶುರುವಾಯ್ತು.

ಕ್ಯಾನಿಯನ್ ನಿಂದ ವಾಪಾಸ್ ಹೊರಟಾಗ ಜಾನ್ ನನಗೆ ಲಾಸ್ ಏಂಜಲ್ಸ್ ನಿಂದ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗ್ತೀಯಾ ಅಂತ ಕೇಳಿದ. ನಾನು ಬಾಸ್ಟನ್ ಗೆ ಅಂದ ತಕ್ಷಣ, `ಅಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮಾಜೀ ಪತ್ನಿ, ನನ್ನ ಮೂರು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆ ಇದ್ದಾಳೆ,’ ಅಂದ.

`ನೀನು ಇಲ್ಲೇನು ಮಾಡ್ತಿದ್ದೀಯಾ?’ ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ.

`ಯಾವುದಾದರೂ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಇರ್ತೇನೆ. ಮೊದಲು ಟ್ರಕ್ ಡ್ರೈವ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೆ, ಆಮೇಲೆ ಬಸ್. ಕೊನೆಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಯಾವುದಾದರೂ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡ್ತಿರ್ತೇನೆ,’ ಅಂದ.

ನಾನು ಸುಮ್ಮನೆ ಅವನ ಮುಖವನ್ನೇ ನೋಡ್ತಿದ್ದೆ. ಅವನೇ ಹೇಳಿದ: `ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ತುಂಬಾ ಮಹಾತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷಿಯಾಗಿದ್ದಳು. ಒಂದು ಸಲ, ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಪಾರ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸಂಬಂಧಿಯೊಬ್ಬನ ಜೊತೆ ಗೆಳೆತನ ಬೆಳೆಯಿತು. ಅವನು ಬೋಸ್ಟನ್ ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾನೆ. ಬ್ಯಾಂಕ್ ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ. ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದಳು. ಮಕ್ಕಳು ಅವಳ ಜೊತೆ ಇರುವುದರಿಂದ, ನಾನು ಉಳಿಸಿದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅವಳಿಗೇ ಕೊಟ್ಟೆ. ಹತ್ತು ವರ್ಷವಾಯ್ತು. ನಾನು ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಇರೋಕೆ ಒಂದು ಜಾಗ ಬೇಕಿತ್ತು. ನನ್ನ ತಾಯಿಯ ಹತ್ತಿರ ಒಂದು ಮನೆ ಇತ್ತು. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಬಾಯ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಸಹ ಅವಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ. ಅವಳಿಗೂ ಆರೋಗ್ಯ ಸರಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳಿಗೆ ಜೊತೆಗೆ ಇರಲು ಯಾರಾದರೂ ಬೇಕಿತ್ತು. ಸಂದರ್ಭ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯಾಯ್ತು. ಸರಿ, ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದೇನೆ,’ ಅಂದ.

`ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಆಗಾಗ ನೋಡ್ತಿರ್ತೀಯಾ?’ ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ.

`ಇಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಬೇರೆ ತಂದೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಾನಲ್ಲ? ನಾನು ಹೋಗುವುದು ಅಷ್ಟು ಸರಿಯಾಗೋದಿಲ್ಲ,’ ಅಂದ.

`ಮತ್ತೆ ಚಿನ್?’ ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ.

`ಅವನು ವಿಯೆಟ್ನಾಂ ನಿಂದ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಓದೋಕೆ ಅಂತ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ. ನಾನು ಒಂದು ರೆಸ್ಟೋರಂಟ್ ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಾಗ ಸಿಕ್ಕಿದ. ಅವನಿಗೆ ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟವಿತ್ತು. ಈಗ ನಮ್ಮ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದಾನೆ. ಅಮ್ಮನಿಗೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತಾನೆ. ಅದರಿಂದ ಅವನಿಗೂ ಓದಲು ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತೆ. ನನಗೂ ಒಬ್ಬ ಒಳ್ಳೇ ಗೆಳೆಯ ಸಿಕ್ಕಿದ,’ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋದ.

ಯಾಕೋ ಈ ಸಂಬಂಧ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ ……

ಮಾಕೋನಹಳ್ಳಿ ವಿನಯ್ ಮಾಧವ್